Europa – dat is een werelddeel, een landmassa die gescheiden is van Azië en Afrika. De begrenzingen ervan kunnen ‘natuurlijk’ of ‘kunstmatig’ heten; zij moeten duiden op een bepaalde eenheid of identiteit: geografisch, genetisch, historisch, religieus, of wat dan ook. Deze identiteit zal zowel de afgrenzing van het gebied zijn als van daarbinnen levende volkeren: van buiten afwerend, van binnen homogeniserend.

Nieuwsbrief 17: Eurazië (pdf)

In de epoche van de verwetenschappelijking hebben filosofen het niet gemakkelijk – zolang ze
hun ontologische pretenties handhaven.

Filosofie als ontologie is – dat heeft Carnap overtuigend aangetoond – gereduceerd tot
pragmatische semantiek.

Filosofie betrof de wat-is vraag, en dus de vraag naar de identiteit of het wezen van de dingen.
Beweringen daarover zijn inhoudsloos. Zij zijn extern. Ontoetsbaar. Ontoegankelijk voor
ervaring.

Filosofische beweringen betreffen taalsystemen. Die zijn hoogstens te beoordelen op hun nut,
niet op hun waarheid.

De reductie van ontologie tot semantiek heet de linguistic turn.

Wat is waar? – Een eerbetoon aan L.M. de Rijk (pdf)

Als filosoof zoe ik naar gronden voor mijn denken, handelen en leven,
Die moeten wel redelijk zijn.
Grond is dan ook de vertaling van ratio.
Wat rationeel is, dat is universeel geldig, voor allen, overal.
Kan ik als filosoof iets zeggen over die andere grond, de bodem die mij eigen is, mijn oorsprong of geboortegrond – of is die opgegaan in de rook van algemene geldigheid?

Ich bin ein Germane (pdf)